සදාදර පියානනි....... ( මා ‍රැගෙන ගියා ඔබ අතිතයට )

මේක වෙනස් ම ආකාරයේ ලිපියක් මේකට ඔයාලගේ කමෙන්ට් වැටෙනවා නම් ඇත්තටම ඒවාගේ අයිතිය මගේ සුදු මැනික ට තමයි.... මිට අවුරුදු කිහිපයකට කලින් එයාගේ අතින් ලියවුනු මේ නිසදැස මගේ හිතට එකතු කලේ ඇත්තටම අමුතු හැගිමක්.....

මේක ඒ දවස් වල හිතට දැනුන හැගිමක් ඒ විදිහටම ලියන්න ගත්තු උත්සහයක් වගේම අද රටට සාමය උදා වෙලා හිතේ බයකින් තොරව එහා මෙහා යන්න පුලුවන් කම තිබුනත් මේක ලියවෙන කොට එහෙම හැගිමක් හිත් කොනකවත් තිබුනේ නැති යුගයක්....
නාවික සෙබලෙක් විදිහට රාජකාරි කරපු පියානන් ගැන හිතේ මැවුන ඒ හැගිම් අද මම මෙහෙම සයිබර් අවකාශයට මුසු කරන්නේ... මගේ හිතට ගොඩාක් දැනුනු හැගිමක් ඇතිවෙන විදිහට පද පේලි මැවෙන නිසා....

කියවන ඔයාලට බාරයි මේ ගැන මුකුත් කියනවද නැද්ද කියන එක ඒත් මේ පංතිය මට නම් සුපර්

නෙතු දැල අග ‍රැදුනු.....
කදුලු කැට වියලන්න....
සිත් යාය ප්‍රබෝ කරන...
ඔබේ රුව දැක ගන්න...
ඉදිකඩුල්ල ලගටම වි..
බලා හිදිමි ආදරයෙන්...
සදාදර පියානනි........
තුරුලු කරගත් ගිනි අවිය
දයාබර ඔබේ පපු තුරුලට....
විසිකර දමා එය
ඔය පේන මහ මුහුදට....
දිව එන්න පියානනි
අවසන් වු විගස
කුරිරු වු යුද්දය....
බලා හිදිමි ආදරයෙන්
වැලද ගන්නට ඔබේ ගෙල...
සත්තමයි !.......
පුලුවනි ඉන්නට..
නෙතු නොපියාම
සිටි නම් ඔබ මා ළගම
මුළු ‍රැ පුරාවට...

හිතට දැනෙන හැමදේම කියලා යන්න කියලා ගොඩාක් ආදරයෙන් ඉල්ලනවා...

යුද්දය නිමා වෙලත් මෙවන් හිත් හිත් ආකශ කොතෙක් නම් තිබෙන්න ඇතිද එදවස මේ ලක්මැණියන්ගේ තුරුලේ...

සුදු මැණික ඔබේ මේ වදන් පෙල මගේ ජිවිතේ මම අහපු සංවේදිම නිසදැසයි....
හදවතින්ම පුදනෙමි මගේ උත්තමාචාරය ඔබ වෙනුවෙන්