මචං............. වැඩේ ගොඩ..

පොස්‍ටුවක් දාන්න තරම් වත් විවේකයක් නැති තරම්..

මේ මාසේ... සැප්තැම්බර් මාසේ කියන්නේ ඉතින් අපේ විභාග මාසනේ..

මේ ගැන බ්ලොග් වලින් (ලියන්න යන දේ ගැන ) ඔයාලා කියවන්න ඇති.. මම මේ ජංජාලෙට ගොඩ උනේ දවස් කිහිපයකට පස්සේ....

එක එක දේවල් ගැන කරන්න කිව වැඩ කෝටියයි..

කෝ අර මම කරන්න කිව එක කරලා නැනේ උබට කොල් එකකුත් දිලා... අනිවා මේ පොස්ට් එක බලලාත් මට බනිවි....

ඇත්තටම මේ දවස් මට ෆුල් කචල්... ප්‍රශ්න කෙලවරක් නැ...

මොනවා කරන්නද?

කොහොම හරි අපි අත ගහපු වැඩක් ගොඩාක් හොදට කරන්න ලැබුනු සතුට මගේ හිතේ පිරිලා...

මචං වැඩේ ගොඩ..

ඔව් අපි මාසයක් තිස්සේ මහන්සි උන වැඩේ පොතේ හැටියට අද වෙන්න ඕනා...

ඔව් ඒ මධුශානි නංගිගේ කථාව..

මාසෙකට විතර කලින් මහේශ් අයියා... ඔන්ලයින් ඇවිත් පුලුවන් උදව්වක් කරන්න මල්ලි කියලා කියනකොට ඇත්තටම මම මේ තරම් දුර ගමනක් යන්න වෙන වැඩක් කියලා මම හිතුවේ වත් නැ...

පුද්ගලික මගේ ජිවිතේදිත් මගේ ප්‍රශ්න වලට උදව් කරපු කෙනෙක් විදිහට මහෙශ් අය්යාව මම දන්නේ බ්ලොග් ලොකෙන් අදුන ගත්තු හොද අයියා කෙනෙක් විදිහට....

අයියා කියපු ඒ දේ ගැන මම ගොඩාක් කල්පනා කලා.. මගේ නංගිත් ඒ වගේම වයසක ඉන්නේ...

ජිවිතේ අපිට මොනවා වෙයිද කියලා කාටද හරියටම කියන්න පුලුවන්......

මේ ගැන කියලා පොස්ට් එකක් දාන්න හිතුවා.... මම මහ ලොකු බ්ලොග් කරුවෙකුත් නෙමේනේ..

සයිබරේ යාලුවන්ට ඕපන් ආරාධනාවකුත් එක්ක මම පොස්ට් එකක් ගොඩාක් විස්තරත් එක්කම මේක බෙදා ගන්න කියලා...

ඇත්තටම හිතටට ශක්තියක් වෙලා ගොඩාක් දෙනෙක් මේ පොස්ට් එක තමන්ගේ බ්ලොග් වල පල කලා.. හැමෝටම නම් වශයෙන් කියන්න අමාරු තරමට..

ඇත්තටම පොඩි මැන්... උබට ගොඩාක් ස්තුතියි...

මොකද ගාල්ලේ හැම තැනම ඇවිදලා (කල්හාර අයියා එක්ක) මේ මධුශානි ඉන්න තෑන හොයාගෙන ඒ විස්තර වල සත්‍යය තාවය තහවුරු කරලා තමන්ගේ සහෝදර පාසලේ නංගියෙකුට උදව් කරන්න පුදුම උනන්දුවක් තිබුනා...

ඒ වැඩේ අද ගොඩ...

විවිධ සාධාර්ණ හේතු කිහිපයක් මත කොටසක් මේ මෙහෙයුමේ බර 100%ක්ම ගන්න විදිහක් නැ කියන කොට ඇත්තටම මහේෂ් අයියාටත් මටත් ටිකක් මේ ගැන බය හිතුනා... මොකද ඒ වෙනකොට අපි මේ කෙල්ලගේ හිතට නැවත ජිවත් වෙන්න පුලුවන් කියන බලාපොරොත්තුව දිලා ඉවරයි...

නැ බන් කවුරු කොහොම කිවත් අපිට මේක කරන්න පුලුවන් කියලා පොඩි මැන් වගේම තවත් අය කියනකොට බර කරට නොගත්තත් මේ වෙනුවෙන් මුදලින් ආධාර කල අය අතරට ඒ පිරිස එකතු විමත් එක්ක අපිට මේ දේ කරන්න පුලුවන් කියන හැගිම ආයෙමත් ඇති උනා..

ඕනයා අයියාව අමතක කරන්නම බැ..

මිට කලින් මම ගොඩාක් කථා නොකරලා තිබුනු ඒත් මම කැමතිම කෙනෙක් (ඇත්තටම ඒ අභිත අයියලා වගේම ගොඩාක් දෙනෙක් ඕනයා ගැන කියලා තිබුනු කථා නිසා)

ඇත්තටම මම ඉමැජින් කරපු විදිහෙම චරිතයක්..

මම දැක්කා මහේෂ් අයියාගේ බ්ලොග් එකෙත් මේක කමෙන්ට් එකක් විදිහටත් දලා තියනවා..

අරක්කුවලට දියකරන සල්ලි මේවගේ දේකට යෙදවීම පවක් නෙමේනෙ . .

මාත් එක්ක කතා කරපු මුල්ම දවසේ මේ ගැන මට කිවේත් ඔහොම කථාවක්මයි.. එදා එකතු වුන මේ කටයුත්ත වෙනුවෙන් ගොඩාක් මහන්සි උන  කෙනෙක් ඕනයා අයියා..

ඉතින් ගොඩාක් පින් අය්යේ නුබටත් නුබේ පවුලේ ලබැදියන්ටත්...

බිග් මැච් අස්සේ එක එක කෙලි අස්සේ.. අසනිප මැද්දේ මේ වෙනුවෙන් දුව පැනපු මහන්සි උනු පොඩි මැන්.. බ්ලොග් එකෙන් මම නොදකින උබේ ජිවිතේ තියන මනුස්සකම මම කොල් කරපු හැම වෙලාවකම ෆේස් බුක්, ජි ටොක් හැම චැටකම මම දැක්කා..

යාලුවා ගොඩාක් පින්....

මේ දේවල් වලට මම පින් දෙන්න ඕනේ නැ.. එතන ඉදන් මදුෂාණිත් ඇයගේ පවුලේ අයත් ඒ දේ අනිවර්යෙන්ම කරන්න ඇති..

සයිබර් අවකාශයේ මිතුරනි ඔබලා සැමටම ගොඩාක් පින්.. මන්ද නුබලා නිසා අද අකාලයේ මිලින වන්නට තිබු ජිවිතයක් යලි වැර විරිය යොදා පිපි දිදුලන්නට වරම් ලබයි...

හැමට පුද්ගලිකව කිව නොහැකි තරමේ ගොන්නකගේ දායකත්වය මේ වෙනුවෙන් ලැබුනු නිසාවෙන් අපේ ඉලක්කය අභිබවා දැරියගේ ඉදිරි ප්‍රතිකාර සදහාද වැය කල හැකි තරමේ විශාල මුදලක් ඔබගේ දායකත්වයෙන් ලැබුනු වග සදහන් කරන්නට කැමත්තෙමු..

සැමට බොහොම පින්.......

ප.ලි : මේ පිළිබද වැඩි විස්තර, ඡායාරුප සමගින් පොඩි මැන් ගේ ලිපියක් බලාපොරොත්තුවෙන්....

ප.ප.ලි : සයිබරයේ සිහින උලෙලට තව දින 51 යි..............

කට්ටිය රෙඩිනේ...............