ලැබුනත් අත් තටු ඉගිලෙන්නට හැමදාමත් අපි නුබ සෙවනේ උන් පැටවුන්මය....

ජිවිතේ සමහර වැදගත් අවස්ථා උදා වෙන්නේ අපි නොහිතන විදිහට.......

ජිවිතේ මම ගොඩාක්ම සතුටින් හිටිය කාලේ පාසල් කාලේදී කියන එක මගේ විතරක් නෙමේ මේ හැමෝගෙමත් එහෙම තමයි කියන එකට විවාදයක් නැති වෙයි කියලා හිතනවා.....

කොලබ 7 පාසලකට ගියත් අඩු පහසුකම් තියන වෙන කොහේ හරි පාසලකට ගියත් හිතේ සතුටෙන් ඉගනගන්න එක වගේම ඒ ළමා කාලය ගෙවන්න ජිවිතේ හැමෝටම අවුරුදු 13ක්ම වෙන් කරලා තියන එක ගොඩාක් වටිනවා...

හැබැයි ඒ කාල අතරට 5 ශිෂ්‍යත්වය 11 වසර 13 වසර වල එක්සැම් නිසා ටිකක් ඒ සැහැල්ලුව නැති උනත් එකත් සතුටින් කරගන්න පුළුවන් කම් පාසල තුලින් කියලා දෙනවනේ....

වැඩිය කතා කරන්න ඕනේ නැ මිට අවුරුදු 7,8 කට කලින් ඉවත් උණු පාසල් මාතාව තුරුලට  ලැබෙන ඉඩ කඩ අතර තුර ගොඩ වදින්න අමතක නොකරත් ඊයේ දවස ටිකක් වැදගත්....

ඉගනගත්තු පාසලේ උගන්වපු ගුරුවරු සමහරක් විශ්‍රාම අරගෙන තිබුනත්  තවත් සමහර ගුරුවරු පාසල තුල ඉන්න කාලයක පාසලේ වර්ෂ අවසාන දක්ෂතා එලි දැක්වීම හා කුසලතා ඇගයීම වෙනුවෙන් සංවිදානය උණු එළිමහන් ප්‍රසංගය වෙනුවෙන් ආරාධිතයෙක් විදිහට සහභාගී වීමට ලැබුන එක මගේ ජිවිතේ ගොඩාක් වැදගත් අවස්තාවක්....

ඉස්සර අපි සෙල්ලම් කරපු පිට්ටනිය පන්ති කාමර පිටි පස්ස ටිකක් වෙනස් වෙලා,... ඒ කාලේ නොතිබුණු කම්පියුටර් කාමර , දියුණු උණු පුස්තකාල , වැඩි දියුණු උණු ගොඩනැගිලි පන්ති කාමර, වැඩි හරියක් ගෙවුණු විදුහල්පති කාර්යාලය (වැරදි කරලා එහෙම නෙමේ )එහෙම ගොඩාක් අලුතෙන් අලුත් වෙලා ....

ඒ කාලේ උදේම පාසලට යන පලවෙනි ළමයි 10 දෙනා අතර හැමදාම නොවුනත් ගොඩාක් දවස් වලට මමත් උන්නා...  ඉගන ගන්න වැඩ විතරක්ම  නම් නෙමේ කරන්න පුළුවන් හැම වැඩක්ම කරන්න ඒ කාලේ අපේ සෙට් ගොඩාක් හොදට එකමුතුව උන්නා....

ජිවිතේ මම වැඩියෙන්ම ආදරේ කරන ගුරුවරු කීප දෙනෙක්ම ඊයෙත් මේ පාසල් භුමිය තුලින්ම මුණ ගැහුන එක ගොඩාක් වැදගත් උනා වගේම හැමදාම ආදරේ කරන එක ගුරුවරයෙක් මේ දවස්වල මම කරන දේවල් ගැන අහලා දීපන්කො කොල්ලෝ අත ගොඩාක් සතුටුයි ඒ දවස් වල අපි කෑ ගහපුවගේ ප්‍රතිපල මෙහෙම දකින්න ලැබෙන එක ගැන ගොඩාක් සතුටුයි  හැමදාම මම කියනවා වගේ " හොද දේවල් කරලා අම්මලාගේ තාත්තලගේ ගමේ , පාසලේ නම තියන්න ලෝකේ කොහේ උන්නත් මෙහෙටත් වැඩක් කරපන් පුතේ කියලා කියන කොට නම් මටත් ඇස වලට කදුළු පිරෙන්න ගත්තා....

ඒ කාලේ සර්ලා මිස්ලා කියන දේවල් සමහර වෙලාවට වදයක් උනත් අද අපේ ජිවිත වල පදනම වැටිලා තියෙන්නේ ඒ අය අපි වෙනුවෙන් කරපු දේවල් නිසා තමයි කියන එක අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නැ මගේ ජිවිතේ නම්

ඒ කාලේ  ගුඩ් මෝර්නින් අය්යේ  කියපු නංගිලා මල්ලිලා සමහර අය පාසල් ජීවිතේට සමු දීලා තවත් සමහර අය ඉහලම පන්ති වල..... තාමත් ඒ අය ට අපේ නම් වලින්ම අපිව මතකයි කියන එක හදවතට දැනෙනකොට දැනෙන හැගීම විස්තර කරන්න වචන නම් නැ මට ....

ඒ දවස් වල උත්සවයකට ආරාධනා ලබලා එන ආරාධිත අමුත්තන් අපිට මහා මෙරක් තරම් ලොකුවට පෙනුන නිසා එහෙම අවස්ථාවකට සහභාගී වීම් මට නම් ගොඩාක් වැදගත් අවස්ථාවක්...මොනතරම් ඉහලට ගියත් (තාම නම් මම පොඩි මිනිහෙක් ) හැමදාමත් අපේ ඉහලින් ඉන්නේ පාසල් මවුනි නුබයි...


මගේ පාසලට මගේ ගුරුවරුන්ට තාමත් මම ගොඩාක් ආදරෙයි ගොඩාක් ගරු කරනවා....