කවි කියන්නේ කොහොමද මේවට මම

මුදු කෝමල වදනින්
හිත් පොඩිය නළවන්
ඔය සොදුරු දසුනින්
ආයෙමත් මේ හිත සරසාපන්

අදුරු හිස් ආකාසේ
තරුවක් විලාසේ
දිලෙනා ආලෝකේ සේ
එලිය කරන මගේ මේ හිත් ආකාසේ

ගෙවෙනා හැම මොහොතේ
ඔබ ගයනා ගි රාව වසන්තේ
ඇහෙනවා දසතේ
මගේ දෙසවන් සනහා අනන්තේ

ප.ලි : පොස්ට් එකක් වෙනුවෙන්වත් මට කවි ලියන්න පුලුවන් කමකටවත් ලියපු එකක් නම් නෙමේ මේ... කිසිම ගැලපිල්ලක් නැතුව පාඩම් කර උන්නු පොතේ සැරෙන් සැරේ ලියපු පේලි ටිකක් තමා මේ....

ප.ප.ලි : කවි ලියන්න බැ කියලා මම දන්නව මම මට...
එත් ඔහේ ලිවා....
විකාරයක් කියලා බනින්න එපා,...

එක්කෝ බනින්න... එතකොට ආයේ මේවා බ්ලොග් එකේ නොද ඉදිවිනේ